Cmentarz kamionkowski i kościół Konkatedralny na Kamionku

20160117_084222

Cmentarz kamionkowski zimą

20160117_084157

Otoczenie konkatedry – najstarszy cmentarz w Warszawie

20160117_084238

Kamień upamiętniający 700 – lecie parafii kamionkowskiej

20160117_084101

Konkatedra w zimowej szacie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Znajdujący się wokół kościoła cmentarz Kamionkowski jest najstarszą nekropolią w granicach dzisiejszej Warszawy. Chowano na nim zmarłych począwszy od XIII w. Służył mieszkańcom aż do roku 1887, kiedy to jego funkcje przejął cmentarz na Bródnie.Pierwotnie była tu wieś Kamion i stał w niej kościół, a w nim łaskami słynąca figura Matki Boskiej, nazwanej kamionkowską. W czasie potopu szwedzkiego i bitwy o Warszawę drewniany kościół spłonął.

Funkcję kościoła parafialnego przejął kościół w Skaryszewie, gdzie umieszczono ocalałą z pożaru figurę.

Na cmentarzu kamionkowskim spoczywają liczne pokolenia mieszkańców wsi Kamion, a następnie Pragi. Pogrzebani na nim zostali również polegli w bitwie o Warszawę ze Szwedami w 1656 r., żołnierze Insurekcji Kościuszkowskiej z 1794 r. z gen. Jakubem Jasińskim i gen. Tadeuszem Korsakiem na czele, żołnierze Powstania Listopadowego z 1831 r., polegli podczas bitwy pod Grochowem, oraz żołnierze I i II wojny światowej.

Miejscowa ludność, wbrew zakazom władz carskich, rozbudowała w 1912 r. istniejącą na cmentarzu kostnicę, zamieniając ją w kaplicę, gdzie odprawiano Mszę św., a 22 lutego 1917 r. utworzona została przy niej parafia pod wezwaniem Bożego Ciała. W roku 1921 zapadła decyzja wzniesienia na terenie dawnego cmentarza kamionkowskiego świątyni pod wezwaniem Matki Bożej Zwycięskiej.

Obecny kościół otaczają już tylko resztki nekropolii, na której zachowało się mniej więcej pięćdziesiąt wykonanych z piaskowca nagrobków. Po dawnym drewnianym kościele pozostała drewniana dzwonnica, a w niej dwa dzwony, starszy z 1772 roku.

Parafia Rzymskokatolicka Bożego Ciała, Kościół Konkatedralny na Kamionku, ul. Grochowska 365 Warszawa : www.parafia-kamionek.pl/

Autor: Dorota Lamcha

powrót do strony głównej

Comments are closed.